
CEL
Starać się o nawrócenie grzeszników i tych, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa, zwłaszcza o nawrócenie
nieprzyjaciół Kościoła, o zjednoczenie chrześcijaństwa oraz o uświęcenie
wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej
WARUNKI
1. Oddać się całkowicie Niepokalanej jako narzędzie w Jej macierzyńskich rękach.
2. Nosić Cudowny Medalik.
3. Wpisać się do księgi Rycerstwa w siedzibie kanonicznie założonej.
ŚRODKI
1. Odmawiać codziennie akt strzelisty
do Niepokalanej: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy
się do Ciebie uciekamy, i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie
uciekają, a zwłaszcza za nieprzyjaciółmi Kościoła świętego i poleconymi
Tobie.
2. Wykorzystać dla sprawy Niepokalanej wszystkie środki godziwe, na jakie pozwala stan, warunki i okoliczności.
Najskuteczniejsze środki - to modlitwa, pokuta i świadectwo chrześcijańskiego życia.
3. Zaleca się rozpowszechnianie Cudownego Medalika Niepokalanej.
Dalszy Rozwój Rycerstwa Niepokalanej
Po powrocie do kraju o. Maksymilian
szerzył ideę MI najpierw w środowisku zakonnym, a od 1920 r. także wśród
świeckich. Dla realizacji celu stowarzyszenia i utrzymania kontaktu z jego członkami zaczął od stycznia 1922 r. wydawać miesięcznik "Rycerz
Niepokalanej".
W 1927 r. założył pod Warszawą
klasztor-wydawnictwo Niepokalanów, który stał się wkrótce największym
klasztorem na świecie i znaczącym ośrodkiem prasowym, wydającym kilka
bardzo poczytnych miesięczników i "Mały Dziennik".
W 1930 r. św. Maksymilian wyjechał do
Nagasaki, gdzie założył Niepokalanów japoński (Mugenzai no Sono) oraz
rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika "Rycerza Niepokalanej"
("Seibo no Kishi"). Przynaglany wielką miłością do Niepokalanej pragnął,
aby na całym świecie powstawały podobne Niepokalanowy (męskie i żeńskie), które by w sposób praktyczny realizowały cel MI.
Po powrocie do kraju, w 1936 r.,
rozwijał działalność wydawniczą Niepokalanowa, założył radiostację,
planował zbudować lotnisko - pragnął dla zdobycia dusz Niepokalanej
wykorzystać wszystkie środki, byle godziwe.
W 1941 r. został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, gdzie stał się numerem
16670. Pobyt w obozie zakończył ostatecznie apostolską i misyjną
działalność o. Maksymiliana. Cierpienia, które dzielił z innymi, stawały
się symbolem męczeństwa za wiarę i ojczyznę, gdyż te dwie wartości o.
Kolbe uznawał w swoim całym życiu za najważniejsze. Nieustanna ofiara
życia św. Maksymiliana oraz, będąca naturalną konsekwencją odddania się i bezgranicznego zaufania, gotowość na wszystko dla Niepokalanej,
ukoronowana została samoofiarowaniem się na śmierć. W powszechnie
znanych okolicznościach o. Maksymilian oddał życie za brata - współwięźnia, ojca rodziny, idąc dobrowolnie na śmierć głodową. Zmarł,
uśmiercony zastrzykiem trucizny, 14 sierpnia 1941 r.
Ukazując jego życie jako przykład dla
wiernych, zwłaszcza dla kapłanów, papież Paweł VI ogłosił go
błogosławionym (17 X 1971), a Jan Paweł II - świętym (10 X 1982).
Rycerstwo Niepokalanej dziś
Drogę apostolską św. Maksymiliana,
tzn. ideę Rycerstwa Niepokalanej, realizuje się w wielu krajach świata, w Niepokalanowach męskich i żeńskich, wydając w ponad 20 wersjach
"Rycerza Niepokalanej", zakładając radiostacje i ośrodki telewizyjne.
Rycerstwo Niepokalanej, przybierając różne formy działalności, liczy
obecnie ok. 3 mln członków.
Dnia 17 października 1997 r., w 80.
rocznicę powstania Rycerstwa Niepokalanej, Kościół uznał je za
publiczne, powszechne i międzynarodowe stowarzyszenie wiernych, w którym
zgodnie z kanonem 298 Kodeksu Prawa Kanonicznego duchowni i świeccy
"dążą wspólnym wysiłkiem do ożywiania doskonalszego życia, do rozwoju
publicznego kultu lub popierania chrześcijańskiej doktryny, albo do
podejmowania dzieł apostolatu, mianowicie poczynań związanych z ewangelizacją, wykonywania dzieł pobożności lub miłości lub
zmierzających do ożywienia duchem chrześcijańskim porządku doczesnego".
Rycerstwo Niepokalanej jako stowarzyszenie działa w oparciu o normy
kanonów 312-320 Kodeksu Prawa Kanonicznego oraz przepisy własnych
Statutów Generalnych, zatwierdzonych przez Papieską Radę ds. Świeckich.
Działalność Stowarzyszenia w danym kraju reguluje ponadto Dyrektorium
Narodowe, zatwierdzone przez Centrum Międzynarodowe MI w Rzymie.
Członkowie Stowarzyszenia nazywają się
rycerzami Niepokalanej. Nazwa ta wskazuje na charakterystyczny motyw
walki, którą podejmuje każdy wstępujący w szeregi MI. Chodzi tu o walkę z "siłami ciemności", zorganizowanymi przeciw Kościołowi, której to walce
przewodzi Niepokalana. Dlatego Rycerstwo odwołuje się do dobrze znanego
obrazu na Cudownym Medaliku, przedstawiającego Niepokalaną, która stoi
na kuli ziemskiej, oplecionej przez węża-szatana, i miażdży stopą jego
głowę. Z Jej rąk spływają na Ziemię promienie łask. Jest to biblijny
obraz walki węża i Niewiasty, tej właśnie walki, w której uczestniczy
Rycerstwo Niepokalanej. Nazwa Stowarzyszenia podkreśla szlachetność tej
walki, ponieważ ze stanem rycerskim zawsze kojarzą się takie cnoty, jak:
honor, wierność, hart ducha, odwaga. Według słów papieża Pawła VI,
"każdy chrześcijanin powinien być rycerzem - militante".
Struktura organizacyjna MI
MI nie tylko pragnie rozpowszechniać
jakieś szczególne nabożeństwo lub specjalną aktywność charytatywną, lecz
czyni z pobożności maryjnej konkretną drogę do świętości. Dlatego
przynależność do MI nie może ograniczać się tylko do wymiaru
pobożnościowego, lecz winna prowadzić do zanurzenia całego życia w świetle maryjnym.
Św. Maksymilian, chcąc nadać Rycerstwu
Niepokalanej jak najszersze możliwości oddziaływania, przewidział trzy
formy lub stopnie przynależności: MI-1, MI-2 i MI-3.
Głównym nurtem jest MI-1, które działa
na zasadach ruchu, czyli w sposób niezorganizowany. Przynależność w tej
formie polega na realizowaniu podstawowych warunków, zawartych w Dyplomiku Rycerstwa Niepokalanej, i przeżywaniu w sposób indywidualny
oddania się Niepokalanej, stosownie do możliwości, bez przyjmowania
jakichś specjalnych zadań czy dodatkowych zobowiązań. MI-1 jest bazą, z której rekrutują się członkowie należący do kolejnych stopni Rycerstwa:
MI-2 i MI-3.
MI-2 to grupy zorganizowane, czyli
koła, które prowadzą formację członków i podejmują wspólne akcje. Koła
MI mają prawo opracowywać odrębne programy działania i funkcjonować jako
konkretne wspólnoty z określonymi podstawami prawnymi i własnym
zarządem. Typowym przykładem takiego MI-2 jest parafialne koło
Stowarzyszenia.
W stopniu MI-3 są ci, którzy pragną i mogą poświęcić cały swój czas apostolstwu, zgodnemu z istotnym ideałem
MI. Chodzi tu m.in. o posługę w Niepokalanowach, centrach kierowniczych i domach maryjnych oraz przynależność do instytutów i zgromadzeń męskich i żeńskich o inspiracji kolbiańskiej.
Statuty Generalne wskazują na te formy
przynależności do Rycerstwa, choć w sposób szczególny zajmują się jego
działalnością zorganizowaną, czyli MI-2. Jest tak dlatego, że dla tej
właśnie formy działalności potrzebne było ścisłe określenie jej zasad, a także dlatego, że grupa zorganizowana, ułatwiając pogłębianie formacji
duchowej, teologicznej i mariologicznej, umożliwia owocniejszą pracę
apostolską w dziele nawracania "wszystkich i każdego z osobna".
Wspólnym elementem wszystkich form
jest poświęcenie się Matce Bożej Niepokalanej. We wszystkich formach
członkowie Stowarzyszenia zaczynają "swą misję od nawrócenia i uświęcenia siebie" (art. 10), następnie "przyswajają sobie misję
Kościoła. Pragną nieść Ewangelię Chrystusa jako źródło nadziei człowieka
i odnowy społeczeństwa" (art. 11). Jako główne zadanie stawiają sobie
"szerzenie Królestwa Chrystusowego pod opieką i za pośrednictwem
Niepokalanej" (art. 3), "świadomi tego, że są zawsze i wszędzie
misjonarzami..." (art. 15).
Zarówno indywidualnie, jak i w
działalności zorganizowanej, członkowie Rycerstwa mogą i powinni stawać
się apostołami pióra, mikrofonu czy ekranu (art. 18). "Mają ukazywać,
zwłaszcza swą służebną postawą, wartość braterstwa, sprawiedliwości i miłości" oraz działać na rzecz obrony życia i godności osoby ludzkiej
(art. 14). Członkowie Rycerstwa Niepokalanej są zachęcani, aby
ofiarowywać swoje cierpienia Bogu przez Niepokalaną, dzięki czemu całe
Rycerstwo uczestniczy w tajemnicy odkupieńczej ofiary Chrystusa i ożywia
swój zapał misyjny (art. 16); powinni ponadto nosić i propagować
"Cudowny Medalik, który jest znakiem matczynej troski Maryi o grzeszników i służy jako środek do ich nawracania" (art. 15). Medalik
był dla św. Maksymiliana jednym z potężniejszych środków w działalności
apostolskiej MI.
W naszej parafii Stowarzyszenie
Rycerstwa Niepokalanej istnieje już od ponad 25 lat (jubileusz przeżywaliśmy w r. 2013 i poniżej można zobaczyć kilka zdjęć z tej uroczystości), do grupy należy 25 osób. Oprócz spotkań miesięcznych w trzecią niedzielę miesiąca, członkowie tej wspólnoty modlą się modlitwą
różańcową, każdego 10 dnia miesiąca, o godz.1930 wraz ze
wspólnotą Żywego Różańca, na pamiątkę nawiedzenia naszej parafii przez
Matkę Najświętszą w kopii Jasnogórskiego wizerunku o raz w pierwszą
sobotę miesiąca przed wieczorną mszą św.